【為甚麼古代的皇帝自稱為「朕」?】
<p align="center"><strong><font size="5">【<font color="red">為甚麼古代的皇帝自稱為「朕」?</font>】</font></strong></p><p><strong> </strong></p><p><strong>我們經常看到上演古代帝王事蹟的電視劇,如唐太宗、康熙皇帝、雍正皇帝…等等,而皇帝常常一開口就是「朕」…如何如何,也都知道「朕」說的就是皇帝自己。</strong></p><p><strong> </strong></p><p><strong>但是,皇帝為甚麼要自稱為「朕」呢?</strong></p><p><br><strong>「朕」這個字最早並非是皇帝專用,而是人人都可以使用的自稱詞,即「我」的意思。</strong></p><p><strong> </strong></p><p><strong>如漢朝蔡邕《獨斷.卷上》:「朕,我也。古代尊卑共之,貴賤不嫌,則可同號之義也。」</strong></p><p><strong> </strong></p><p><strong>又《楚辭˙屈原˙離騷》:「朕皇考曰伯庸。」</strong></p><p><strong> </strong></p><p><strong>另《書.堯典》:「帝曰:『咨,四岳,朕在位七十載,汝能庸命,巽朕位。』」</strong></p><p><br><strong>但到了秦始皇統一天下後便規定,只有天子才可以自稱「朕」。</strong></p><p><strong> </strong></p><p><strong>因此「朕」這個字自秦始皇之後,就專屬皇帝的自稱詞了,後來一直沿用至清朝。</strong></p><p><strong> </strong></p><p><strong>如《史記˙卷六˙秦始皇本紀》:「臣等昧死上尊號,王為『泰皇』,命為『制』,令為『詔』,天子自稱曰『朕』。」</strong></p><p><strong> </strong></p><p><strong>不過,在皇太后聽政或是下詔時,皇太后也可以自稱為「朕」,這是較特殊的情況。</strong></p><p><strong> </strong></p><p><strong>如《漢書.郊祀志下》:「皇太后詔有司曰:『未見皇孫,食不甘味,寢不安席,朕甚悼焉。』」</strong></p><p><strong> </strong></p><p><strong>又《漢書.王莽傳上》:「太后以為至誠,乃下詔曰:『王氏女,朕之外家,其勿采。』」</strong></p><p><strong> </strong></p><p><strong>其實早在先秦時,君王、諸侯都自稱為孤、寡、不穀。如《戰國策˙齊策四》:「是以侯王稱孤寡不穀,是其賤之本與非。」</strong></p><p><strong> </strong></p><p><strong>另《老子˙第三十九章》:「故貴必以賤為本,高必以下為基。是以侯王自稱孤寡不穀。」</strong></p><p><strong> </strong></p><p><strong>意思是說,貴必定以賤為根本,高必定以下為基礎。</strong></p><p><strong> </strong></p><p><strong>因此侯王們自己稱為孤、寡、不穀。</strong></p><p><strong> </strong></p><p><strong>由此可知,孤、寡、不穀都是王侯們的自謙詞了。</strong></p>
頁:
[1]